الکل سفید ضدعفونی کننده با دناتوره کردن پروتئین ها و حل کردن لیپیدهای موجودات زنده به کشتن موجودات ادامه می دهد. در برابر اکثر باکتری ها و قارچ ها و همچنین بسیاری از ویروس ها موثر است.
با این حال، الکل در برابر اسپورهای باکتریایی بی اثر است. اثربخشی (گندزدایی) الکل ها با افزایش طول زنجیره (تا 8 اتم کربن) افزایش می یابد، اما نسبت معکوس با تحمل پذیری دارد، به طوری که از الکل های با بیش از 4 اتم کربن برای ضدعفونی کننده دست استفاده نمی شود.
یک اثر ضد عفونی بهینه در غلظت 60-70٪ الکل به دست می آید (الکل خالص نیز به سلول جذب نمی شود، که به ویژه بقای باکتری های گرم مثبت را افزایش می دهد).
از الکل می توان برای از بین بردن تومورها و عقده های عصبی استفاده کرد. به عنوان مثال، در مورد کارسینوم سلول کبد، می توان تلاش کرد تا با تزریق 95 درصد اتانول به تومور کپسول شده، نکروز ایجاد کند.
نورولیز الکلی نیز برای دردهای شدیدی که به هیچ طریق دیگری قابل کنترل نیست استفاده می شود. الکل با درصد بالا به گانگلیون های عصبی مربوطه تزریق می شود تا آنها را از بین ببرد.
هنگامی که به صورت خوراکی مصرف می شود، الکل به طور گسترده در کبد متابولیزه می شود، به ویژه از طریق آنزیم CYP450. متابولیت استالدئید مسئول بسیاری از اثرات کوتاه مدت و بلند مدت سمیت اتیل الکل است.
الکل در سراسر دستگاه گوارش جذب می شود. تا حد کمی، جذب در مخاط دهان شروع می شود. الکل جذب شده در آنجا مستقیماً وارد خون می شود.
الکل جذب شده در روده ابتدا به کبد می رسد، جایی که تا حدی متابولیزه می شود: الکل توسط آنزیم الکل دهیدروژناز به استالدهید تجزیه می شود، که سپس توسط استالدهید دهیدروژناز به استیل کوآنزیم A متابولیزه می شود. اسید استیک از طریق چرخه اسید سیتریک و زنجیره تنفسی به CO2 تجزیه می شود و انرژی تولید می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.