مشکل این است که بسیاری از صنایع به قوانین پوشیدن لباس کار یک تکه که عمدتاً به هنجارهای تیم‌های رهبری مردان سفیدپوست همگن مربوط می‌شود، ادامه می‌دهند و این تعصبات مبتنی بر ظاهر همچنان بیداد می‌کند.
سوگیری مبتنی بر ظاهر، تمایل به قضاوت منفی دیگران بر اساس ظاهر آنهاست. این در مورد ارزیابی هایی است که ما در مورد لباس، جواهرات، هنر بدن، و آرایش انجام می دهیم، اما همچنین در مورد ارزیابی ویژگی های فیزیکی مانند هویت ها و ویژگی های نژادی/قومی فرهنگی، قد، وزن و موارد دیگر است.
از آنجایی که با هویت های فرهنگی مرتبط است، تعجب آور نخواهد بود که بشنویم که این سوگیری به طور نامتناسبی بر افراد رنگین پوست، زنان و سایر جوامعی که به حاشیه رانده شده اند تأثیر می گذارد.
و شیوع بالایی دارد. در یک مطالعه اخیر، بیش از یک نفر از هر چهار کارمند پاسخ دادند که تبعیض مبتنی بر ظاهر را تجربه می کنند.
در این دنیای ترکیبی جدید، رهبران این فرصت را دارند که تغییری جسورانه و قابل توجه در ایجاد فرهنگ اصالت و تعلق ایجاد کنند. به جای ادامه دادن به تداوم پرسوناها و تصاویر محل کار که احساس سفت و طرد شدن دارند، باید کدهای لباس رسمی محل کار را کنار بگذارند، چه برای کار مجازی یا حضوری. اگر شما یک رهبر هستید و نمی‌دانید که در کجای دنیا با این کار شروع می‌کنید، در اینجا چند پیشنهاد وجود دارد.
با پرسیدن از تیم‌های خود در مورد نحوه لباس پوشیدن در محل کار شروع کنید و در مورد اینکه چه چیزی باعث می‌شود آنها راحت‌ترین احساس را داشته باشند، بپرسید.
سپس، با در دست داشتن بازخورد، بر اساس آنچه می شنوید عمل کنید، حتی اگر با آنچه در قلب شماست مطابقت نداشته باشد. مهمتر از همه، شما باید سخت تلاش کنید تا تعصبات مبتنی بر ظاهر خود را قطع کنید.
به عبارت دیگر، کار دشوار، اما انتقادی، خود انعکاسی را انجام دهید تا تشخیص دهید چگونه افرادی را که ظاهر و لباس‌هایشان را دوست ندارید قضاوت می‌کنید.
این یک امر ضروری است. به عنوان یک مدافع سرسخت اصالت در محل کار، می توانم به شما بگویم که این ترس از قضاوت شدن است که افراد را وادار می کند تا آنچه را که هستند سرکوب کنند، که شامل انطباق با کدهای لباسی است که از آنها متنفرند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.